Ukrzyżowanie

Miłość bierze na siebie grzech świata, aby prze-

baczyć każdemu grzesznikowi.

Krzyż jest drzewem życia zasadzonym na

Kalwarii. Syn Boży staje przed Ojcem jako Syn

Człowieczy: "Oto Człowiek” (J 19, 5). Boskość

zostaje przyćmiona. Bóg-Człowiek utożsamia się Z

pierwszym Adamem, ale "Nowy Adam” będzie

posłuszny aż do śmierci.

U stóp krzyża znajduje się czarna pieczara, w

której spoczywają kości Adama. Wszak Golgota

to "Miejsce Czaszki”. W prarodzicu cała ludzkość

zostaje obmyta przez krew Chrystusa.

Na krzyżu wypełniają się słowa Ewangelii: "Lisy

mają nory i ptaki powietrzne - gniazda, lecz Syn

Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł

oprzeć” (Mt 8, 20). Jezus skłoni swą głowę na

krzyżu, posłuszny woli Ojca. Jego otwarte ramiona

są znakiem całkowitego oddania.

Maryja i Jan stoją pod krzyżem. Ikona ukazuje

chwilę, w której Chrystus mówi do Maryi:

"Niewiasto, oto syn Twój”, a do ucznia: "Oto Mat-

ka twoja” (J 19, 26-27).

Maryja wyciąga ręce w geście przyjęcia: w Janie

otrzymuje wszystkich chrześcijan. Jej łono, które

nosiło Syna Bożego, teraz nosi każdego z nas. Jest

naszą Matką. Z pochyloną głową i przymkniętymi

oczami zdaje się powtarzać: "Oto Ja służebnica

Pańska, niech mi się stanie według twego słowa”

(Łk 1, 38).

Ojcowie Kościoła nazywają Maryję pierwszą

męczennicą, ponieważ uczestniczyła Ona

całkowicie w Męce Syna. W istocie, zgodnie z pro-

roctwem Symeona Jej duszę przeniknie miecz.

Oddaje ona Świętego, aby otrzymać grzesznika.

W tle znajdują się mury Jeruzalem. Jezus jest

Mężem boleści, na którego spadły wszystkie

grzechy ludu. Cierpiał poza murami miasta, niosąc

ze sobą chwałę świątyni: oddaje On prawdziwą

cześć Bogu w nowej świątyni, jaką jest Jego

ukrzyżowane z miłości do nas ciało.