Zdjęcie z krzyża

Siódmego dnia, w szabat, Bóg odpoczął ukończy-

wszy wszystkie swoje dzieła (por. Rdz 2,2).

Gdy "szabat się rozjaśniał” (Łk 23, 54), Chrystus

został zdjęty z krzyża. Wypełnił wszystkie swoje

dzieła i odpoczywa pogrążony w śnie śmierci. Jego

ciało nosi znaki biczowania, ma otwarty bok, "są

przebite Jego ręce i nogi” - oto słabość Boga, Jego

odpowiedź na wszelkie cierpienie i wszelkie zło.

Ciało to, złożone w ofierze, otoczone jest głęboką

czcią: św. Jan całuje rękę; Józef z Arymatei, stojąc,

zwraca się w kierunku Chrystusa; głęboko pochy-

lony nad Panem Nikodem obejmuje Jego stopy.

Maryja trzyma na swoim łonie głowę Jezusa i z

matczyną czułością opiera na niej twarz: dwa

oblicza splatają się i łączą w jednym akcie miłości.

Przeżywa ból z powagą i spokojem. Ona jedyna

ma otwarte oczy; patrzy w niebo. Jej wzrok jest

pełen wiary wznoszącej się ku Ojcu.

Znajdująca się za Maryją grupa wstrząśniętych

pobożnych kobiet wyobraża dramat ludzkości

przeżywany wobec pytań stawianych przez cier-

pienie, niesprawiedliwość i śmierć.

Porzucone przed kamieniem grobowym płótno, w

które zostanie owinięte ciało Jezusa, jest już zą-

powiedzią Jego zmartwychwstania.

Centralnym i górującym nad całą ikoną ele-

mentem jest czarny, nagi krzyż, symbolizujący

śmierć Chrystusa. Według tradycji jest on

wezwaniem skierowanym do każdego chrześcijanina,

aby na niego wszedł. Krzyż oczekuje na każdegoz

nas, abyśmy mogli pójść w ślady Sługi. Bóg przygo-

tował go jako ołtarz, ażeby chrześcijanin - alter

Christus - w każdym pokoleniu obwieszczał Mis-

terium Paschalne.